پاورپوینت تحلیل، تفسیر و مدیریت نتایج آزمون های فیزیکو شیمیایی آب
فرمت: PPT تعداد صفحات: 63
مقدمه:
اصولاً آبی که به مصرف آشامیدن می رسد باید از میکروارگانیسم های بیماریزای شناخته شده و همچنین باکتریهای نشانگر که نشانه آلودگی آب با مدفوع است عاری باشد. کلیفرم ها مهمترین باکتریهای نشانگر هستند که در آزمایش باکتریولوژیکی آنها مورد توجه قرار می گیرند. گرچه این باکتریها غیر از مدفوع در منابع دیگر نظیر آب و خاک نیز ممکن است یافت شوند ولی فراوانی بسیارشان در مدفوع انسان و سایر حیوانات خون گرم و دارا بودن ویژگی های دیگر است که باعث می شود این باکتری ها در آزمایش های مستمر آبهای آشامیدنی از اهمیت خاصی برخوردار باشند.
الف) درجه گرمای آب آشامیدنی:
آب بسیار سرد اثرهای بدی بر دستگاه گوارش انسان دارد و آب با درجه گرمای بسیار، حالت بی مزگی داشته و گوارا نیست. درجه گرمای آب آشامیدنی باید بین 0 تا 10 درجه سانتیگراد باشد.
مناسب ترین درجه گرمای آب آشامیدنی 8 تا 12 درجه سانتیگراد است.
درجه گرمای آب های زیرزمینی در گودی های 10 متری از سطح زمین در حدود 10 درجه است و به ازاء هر 33 متر افزایش گودی تقریباً یک درجه به گرمای آبهای زیرزمینی افزوده می شود.
ب) رنگ آب آشامیدنی:
آب آشامیدنی باید بی رنگ باشد و در ضخامت های زیاد رنگ آبی مایل به سبز زلالی را داشته باشد. کدری آب بواسطه وجود مواد معلق و کلوئیدی در آب است. رنگ آب مربوط به مواردی است که در آن نمک هایی به صورت حل شده و یا کلوئیدی یافت می شوند. مثلاً نمک های آهن به آن رنگ متمایل به قرمز و نمک های منگنز رنگ قهوه ای متمایل به سیاه می دهند. زردی رنگ آب نشانه وجود ترکیب های گیاهی و اسیدهای آلی ناشی از فساد آنها و یا وجود خاک رس می باشد. در حالی که سبزی آب نشانه وجود گیاهانی از قبیل آلگها و جلبک ها در آن می باشد.
ج) بوی آب آشامیدنی:
آب آشامیدنی باید بی بو باشد. وجود اسید سولفوریک ، کلر، فنول و آمونیاک به آب بوی ناخوشایند می دهند. با 50 تا 60 درجه گرم کردن آب بوی آن بیشتر نمودار می گردد.
د) مزه آب آشامیدنی:
مزه آب باید گوارا باشد. آب با درجه سختی خیلی کم حالت بی مزگی ناخوشایندی را می دهد. شوری آب نشانه وجود نمک خوراکی و تلخی آن دلیل زیادی ترکیب های منیزیم می باشد. آبهای قلیایی ( PH>9 ) مزه آب صابون را دارند در حالی که آبهای اسیدی ( PH<6) ترش مزه هستند. وجود زیاد نمک های آهن و آلومینیوم مزه آب را گس می کند در حالی که مزه گندیدگی آب به علت آلودگی های آلی آن است که ممکن است همراه با میکروب های بیماری زا نیز باشد.
ه) کدورت آبهای آشامیدنی:
وقتی آب حاوی ذرات معلق باشند، می گویند آب کدر است. با انداختن نور به درون آب می توان میزان کدر بودن آن را معلوم کرد. در نتیجه حضور مواد معلق مثل سنگ، ماسه و غیره، آب کدر می شود. یکی از روشهای تعیین کدر بودن آب، استفاده از میله مدرج کدری آب است. میله مدرج کدری آب حاوی یک عقربه پلاتینیومی است. میله را در آب مورد آزمایش فرو کرده و ارتفاعی را که طی آن میله ناپدید می شود، یادداشت می کنیم. ارقام حاصله میزان کدر بودن آب را بر حسب ppm نشان می دهند. میزان کدر بودن آب را به کمک دستگاه هایی مثل کدرسنج جکسون یا کدرسنج بایلی می توان سنجید. وجود مواد معدنی معلق باعث تیرگی و کدورت آب آشامیدنی می شود که میزان این تیرگی نباید از 10 ppm تجاوز نماید.
الف) کل اجرام:
اجرام موجود در آب در نتیجه موارد زیرند:
دو مورد فوق را می توان به طور جداگانه تعیین، سپس آنها را به هم افزود. با گذراندن آب از صافی ریز، اجرام معلق به دست می آیند. سپس، اجرام درون صافی را وزن می کنند و بعد، آب تصفیه شده را تبخیر می کنند و ته مانده ها را وزن می کنند. با این کار اجرام محلول بدست می آیند. کل اجرام آب نوشیدنی نباید از 500ppm تجاوز کند.
ب) سختی آب: سختی موقت در نتیجه بیکربنات کلسیم یا منیزیم به وجود می آید و اما سختی دائم در نتیجه وجود سولفات ها، کلریدها و نیترات های کلسیم و منیزیم بوجود می آید که با آزمایش EDTA (اسید تترا استیک دی آمین اتیلن) میزان سختی معلوم می شود.
ج) مقدار PH یا غلظت یون هیدروژن: این آزمایش برای یافتن قدرت اسیدی یا قدرت قلیایی آب انجام می شود. بیکربنات یا هیدروکسید سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم سبب قلیایی شدن آب می شوند. اسیدهای معدنی، دی اکسید کربن آزاد، سولفات های آهن یا آلومینیوم نیز باعث اسیدی شدن آب می گردند.
ادامه مطالب زیر را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
جهت اطلاع از مطالب به روز سایت به کانالهای ما در شبکه های اجتماعی بپیوندید.