پارامترهای مختلف طراحی و محدوده آنها در جدول زیر آورده شده است.
مقادیر مختلف توصیه شده در طراحی سیستمهای DAF
بدلیل این که فشار پیشنهادی برای سیستم اشباع کننده در مراجع مختلف تفاوت دارد، لازم است تا مقایسه ای بین این فشارها و فشارهای واقعی بکار گرفته شده در صنایع مختلف انجام شود. بررسی ها حاکی از بکاربردن فشار40 تا15 پوند براینچ مربع در صنایع مختلف و فشار میانگین56 پوند بر اینچ مربع است.
در بررسی های مشابه انجام شده، میزان جریان برگشتی بین25 تا58 درصد و بطور متوسط برابر با37 درصد گزارش شده است.
Induced Air Flotation (IAF)
شناورسازی به روشIAF سالیان متمادی در صنایع معدن و بهره برداری از سنگ معدن استفاده شده است. اما در تصفیه فاضلاب استفاده از آن در حدود سال1970 شروع شد.
اختلاف بنیادی میان دو واحد شناور سازی سیستمی است که توسط آن حبابها تشکیل می شوند.
در سیستم DAF ابتدا هوا در اثر فشار حل شده و سپس به آن اجازه داده می شود تا بصورت حبابهای نسبتاً ریز در فشار اتمسفری تشکیل هسته دهد. در سیستم استاندارد IAF پره های همزن با دور بالا سبب تولید حبابهای هوا در داخل سوسپانسیون شده و نسبت به DAF ، حبابهای بزرگتری(حتی تا قطر1000میکرومتر) به وجود می آورند. کینتیک شناورسازی با هوا در روش IAF بسیار سریع بوده و نتیجه آن زمان ماند نسبتاً کوتاه(5 دقیقه یا کمتر) همراه با کاهش ابعاد تجهیزات است.
- واحدهای تصفیه تجاری که از روش Inducet Air Floatation استفاده می کنند عموماً از نظر طراحی، چند سلولی هستند. بنابراین به آلاینده ها بیش از یکبار فرصت شناوری داده می شود. به عنوان مثال اگر چهار سلول وجود داشته باشد و بازدهی متوسط حذف آنها هر کدام60 درصد باشد، درصد حذف نهایی97/5 درصد خواهد شد.
- درسیستم های DAF معمولاً مواد شیمیایی قبل از تجهیزات DAF در داخل مخزنی اضافه شده و با پساب مخلوط می شوند. در سیستم IAF مواد شیمیایی درست قبل از اولین سلول شناوری به پساب اضافه شده و انرژی لازم برای اختلاط با جریان تند در داخل این سلول تأمین می شود.
در گذشته به ندرت از روش شناور سازی Induced استفاده شده است اما محبوبیت آن بدلیل جمع و جور بودن و توانایی استفاده از گازهای برگشتی در شناورسازی رو به افزایش است. با توجه به این مسأله این واحدها برای جلوگیری از نشت گازهای هیدروکربنی می توانند عایق شوند. از آنجا که در این روش تماس هوا با آب در فشار اتمسفریک صورت می گیرد حبابهای هوا به داخل آب وارد می شوند. در حالیکه در روشDAF حبابها در داخل فاز آب تشکیل می شوند. باید توجه داشت که در این واحدها برای انعقاد، از پلیمر استفاده می شود و معمولاً به منظور افزایش راندمان حذف، از چهار واحد شامل همزن تخم مرغ زنی شکل برای شناورسازی استفاده می شود.
مصرف برق در این روش زیاد است ولی فضای نسبتاً کمتری را نسبت به یک واحد DAF اشغال می کند. پارامترهای مهم طراحی در واحدهای IAF عبارتند از: سرعت چرخش و غوطه وری، نوع ترزیق کننده (Educator) و زمان ماند مایع