سایت بهداشت محیط ایران

سایت بهداشت محیط ایران

بهداشت محیط،آب وفاضلاب، مواد زائد ، بهداشت مواد غذایی،استخدامی بهداشت محیط
سایت بهداشت محیط ایران

سایت بهداشت محیط ایران

بهداشت محیط،آب وفاضلاب، مواد زائد ، بهداشت مواد غذایی،استخدامی بهداشت محیط

مسمومیت با گاز کلر

مسمومیت با کلر: نشانه ها، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری

 کلر یک ماده شیمیایی است که رشد باکتری در آب را مهار می کند. این ماده برای ضد عفونی کردن استخرهای شنا و آب آشامیدنی، دفع فاضلاب و زباله های صنعتی استفاده می شود. کلر یک ماده فعال در محصولات تمیز کننده نیز می باشد. با توجه به موارد کاربرد این ماده می توان گفت که دسترسی انسان به آن ساده است و مسمومیت با کلر نیز قابل پیش بینی است. در ادامه این مطلب در مورد نشانه ها، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری از مسمومیت با کلر صحبت خواهیم کرد.

مسمومیت با کلر می تواند هنگامی رخ دهد که کلر را لمس کرده، بلعیده یا در معرض آن قرار می گیرید. کلر با آب خارج از بدن واکنش نشان می دهد و در سطوح مخاطی داخل بدن از جمله آب موجود در دستگاه گوارش، باعث تولید اسید هیدروکلریک و هیپوکلرو اسید می شود. هر دو این مواد می توانند برای انسان بسیار سمی باشند.

ممکن است تصور کنید که بیشتر تماس شما با این ماده، از طریق کلر موجود در آب استخر است. اما جالب است بدانید که بیشتر مسمومیت های ایجاد شده با این ماده در اثر قرار گرفتن در معرض پاک کننده ها و شوینده ها ایجاد می شود نه آب استخر. بنابراین حضور این مواد در خانه، خطر ابتلا به مسمومیت را بیشتر می کند.

منابع و محصولاتی که ممکن است حاوی کلر باشند عبارتند از:

۱- قرص های کلر استفاده شده در آب استخر های شنا
۲- آب استخر
۳- تمیز کننده های خانگی
۴- محصولات سفید کننده

علائم مسمومیت با کلر

مسمومیت با کلر باعث ایجاد علائم مختلفی در بدن شما می شود. علائم تنفسی این نوع مسمومیت عبارتند از:

۱- سرفه
۲- مشکل تنفس
۳- تجمع مایع داخل ریه ها

مسمومیت با کلر: نشانه ها، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری

علائمی که مسمومیت کلر در سیستم گوارش ایجاد می کند عبارتند از:

۱- سوزش دهان
۲- تورم گلو
۳- گلو درد
۴- دل درد
۵- استفراغ
۶- وجود خون در مدفوع

قرار گرفتن در معرض کلر می تواند به سیستم گردش خون شما آسیب برساند. علائم این مشکل نیز می تواند شامل موارد زیر باشد:

۱- تغییر در سطح pH خون و عدم تعادل در آن
۲- فشار خون پایین
۳- ایجاد آسیب جدی به چشم ها و ایجاد علائمی از جمله تاری دید، سوزش، تحریک، و در موارد شدید از بین رفتن قدرت بینایی
۴- آسیب پوستی ناشی از آسیب های بافتی با ایجاد سوختگی و تحریک

مسمومیت با کلر: نشانه ها، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری

روش های ایجاد مسمومیت

مسمومیت با کلر زمانی اتفاق می افتد که کلر وارد یکی از سیستم های بدن می شود. این ورود می تواند به یکی از دو راه زیر رخ دهد:

۱- استنشاق: تنفس در هوای حاوی بخار کلر می تواند باعث مسمومیت با کلر شود. این استنشاق می تواند زمانی اتفاق بیافتد که محصولات حاوی کلر با سایر مواد تمیز کننده (مانند مخلوط کردن سفید کننده و آمونیاک) مخلوط شده و یا فرد به مدت طولانی در منطقه ای که دارای مقدار زیادی بخار کلر در هوا است (مانن استخر سرپوشیده که حاوی کلر زیاد است) قرار بگیرد.

۲- بلع: مسمومیت با کلر همچنین ممکن است در اثر بلع کلر یا یک محصول یا مایع حاوی کلر نیز ایجاد شود. این اتفاق نیز می تواند در استخر شنا، هنگام استفاده از مواد تمیز کننده خانگی یا هنگامی که کودک به طور تصادفی محصول حاوی کلر را مصرف می کنند رخ دهد.

تشخیص مسمومیت با کلر

مسمومیت با کلر در طی سال های متمادی رخ خواهد داد. بنابراین تشخیص آن معمولا دشوار نیست. در برخی موارد، کودکان ممکن است محصولات تمیز کننده موجود در خانه که حاوی کلر هستند را مصرف کنند. این عامل ممکن است تشخیص را مشکل تر کند. زیرا کودکان گاهی نمی توانند به شما بگویند که چه چیزی را خورده اند. کودکانی که نشانه هایی از مسمومیت با کلر را از خود نشان می دهند به صورت فوری باید در بیمارستان یا اورژانس بستری شوند.

درمان مسمومیت با کلر

اگر کودک یا خودتان با کلر تماس مستقیم داشتید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. سعی نکنید که استفراغ کنید. مگر این که تحت نظر پزشک و متخصص به شما فرمان این کار داده شود.

اگر پوست تان با کلر تماس مستقیم داشت، بلافاصله آن را با صابون و آب شستشو دهید. اگر چشمتان با این ماده در تماس بود، حداقل به مدت ۱۵ دقیقه چشم ها را با آب جاری بشویید. اگر لنز دارید ابتدا لنزهای تماسی را خارج کنید و سپس چشم ها را بشویید. لباس هایی که با این ماده در تماس بوده اند را کاملا خارج کنید.

اگر به طور تصادفی کلر را بلعید، بلافاصله شیر یا آب جوشیده بخورید. مگر اینکه استفراغ یا تشنج داشته باشید.

اگر در معرض هوای حاوی کلر قرار گرفته اید، در اسرع وقت هوای تازه را استنشاق کنید. رفتن به فضای باز و ارتفاعات می تواند هوای تازه به شما برساند. از آن جا که کلر سنگین تر از هوا است، هوای مناطق بالاتر حاوی کلر نیست.

مسمومیت با کلر: نشانه ها، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری

در مورد درمان موثر تر نیز داشتن اطلاعات زیر برای پزشک مفید است:

۱- سن
۲- وزن
۳- وضعیت بالینی
۴- محصول مصرف شده
۵- مقدار مصرف شده
۶- طول دوره قرار گرفتن در معرض کلر

پس از بستری شدن به طور مداوم باید علائم حیاتی بیمار تحت نظر باشد. در این معاینات، مواد زیر بررسی خواهد شد:

۱- ضربان قلب
۲- درجه حرارت بدن
۳- فشار خون
۴- میزان اکسیژنی که تنفس می شود

پزشکان همچنین ممکن است یکی یا بیشتر از یکی از موارد زیر را برای کمک به کاهش علائم و کمک به بدن جهت مقابله با کلر استفاده کنند:

۱- زغال چوب فعال
۲- داروهای حمایتی
۳- مایعات داخل وریدی
۴- مکمل اکسیژن

اگر بیمار دچار مشکل تنفسی شده باشد ممکن است نیاز به گذاشتن یک لوله تنفسی در راه هوایی جهت تهویه مکانیکی هوا داشته باشد. پزشکان ممکن است از ابزار خاصی برای مشاهده گلو استفاده کنند و تعیین کنند که آیا سوختگی های شدید در راه های تنفسی یا ریه وجود دارد یا خیر. گاهی نیز برای تغذیه، لوله در معده کار گذاشته می شود.

اگر پوست با کلر تماس داشته باشد، پرستاران باید در فواصل زمانی منظم پوست را شستشو دهند. برداشتن پوست آسیب دیده توسط جراحی نیز ممکن است از شدت آسیب بکاهد.

عوارض ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض کلر

قرار گرفتن در معرض کلر به مدت طولانی یا مسموم شدن به وسیله آن عوارضی را برای بدن ایجاد می کند. این موضوع بیشتر برای کسانی صادق است که به طور منظم در معرض کلر هستند. افرادی که زیاد شنا می کنند و یا در موقعیت های خاص کار می کنند، مانند نجات غریق ها و افرادی که خدمات نظافت انجام می دهند، بیشتر در معرض خطر مسمومیت با کلر و عوارض ایجاد شده توسط آن هستند. این افراد ممکن است علائم شدید مسمومیت با کلر را تجربه نکنند. اما با وجود قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، ممکن است با خطرات جدی سلامتی مواجه شوند.

خطرات درازمدت ناشی از قرار گرفتن در معرض میزان متوسط کلر عبارتند از:

۱- مشکلات ریوی و آسم
۲- خوردگی دندان
۳- افزایش خطر ابتلا به سرطان

علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است اثرات سالمتی مرتبط با مسمومیت با کلر را تجربه کنند. این اثرات بر اساس نحوه قرار گرفتن در معرض و شدت مواجه آنها متفاوت است. به عنوان مثال، معده یا سایر قسمت های دستگاه گوارش می تواند بر اثر بلعیده شدن یک محصول حاوی کلر دچار آسیب شوند.

نکات پیشگیرانه

راه های متعددی وجود دارد که می توانید به کمک آن ها از مسمومیت با کلر جلوگیری کنید. این راه ها عبارتند از:

۱- هنگام استفاده از مواد پاک کننده خانگی، برچسب آن ها را با دقت بخوانید و مطابق دستورالعمل نوشته شده روی آن رفتار کنید.
۲- محصولات حاوی کلر را از مواد غذایی دور نگه دارید و از دسترس کودکان خارج کنید.
۳- محصولات حاوی کلر را که در حال حاضر از آن ها استفاده می کنید به حال خود نگذارید. آن ها را در یک مشما پیچیده و از آن ها دور از محیط خانه مثلا در حیاط یا انباری نگهداری کنید.
۴- هرگز محصول کلردار را با یک محصول دیگر مخلوط کنید. این کار می تواند بسیار خطرناک باشد. به خصوص مخلوط کردن سفید کننده های حاوی کلر با آمونیاک بسیار مضر است.
۵- در اتاق یا منطقه ای که دارای بوی قوی کلر است نمانید و آن جا را ترک کنید.

نکته پایانی

هنگامی که از کلر به درستی استفاده شود برای محقق شدن اهداف مورد نظر بسیار موثر می باشد. با این حال، هر زمان که از محصول حاوی کلر استفاده می کنید، باید دقت لازم را داشته باشید. این مراحل به شما کمک می کند تا از مسمومیت با کلر و عوارض بالقوه شدید آن جلوگیری کنید.





مسمومیت با گاز کلر


در کشور ما هر ساله در روزهای پایانی سال و مقارن با انجام نظافت منازل در این ایام، به علت استفاده‌ی نادرست از برخی فرآورده‌های پاک‌کننده‌ی خانگی، مواردی از بروز مسمومیت با گاز کلر مشاهده می‌شود. مرکز ملی اطلاع‌رسانی داروها و سموم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (Iran DPIC) با هدف ارایه‌ی اطلاعات علمی به همکاران گروه پزشکی در زمینه‌ی کنترل مسمومیت‌ها و آشنایی هر چه بیشتر از اصول کلی درمان این نوع مسمومیت، توجه همکاران محترم را به موارد زیر جلب می‌نماید.
● منابع و نحوه مسمومیت با کلر:
کلر در طبیعت به علت میل زیاد آن به واکنش‌پذیری به صورت آزاد یافت نمی‌شود و بیشتر به حالت ترکیب با سایر عناصر وجود دارد. کلر در شرایط متعارفی به صورت گازی به رنگ زرد مایل به سبز، محرک و با بوی نافذ می‌باشد. از کلر در صنعت برای ساخت بسیاری از مواد شیمیایی مانند حلال‌های آلی کلره (نظیر کلروفرم، تری کلرواتان و تتراکلریدکربن) و سایر هیدروکربن‌های کلرینه آلیفاتیک و آروماتیک، آفت کش‌ها، مواد پلاستیکی و پلیمرها (مانند پلی وینیل کلراید و پلی کلروپرن)، کاغذ، سنتز اسید کلریدریک و هیپوکلریدریک، فسژن و کلریدهای فلزی استفاده می‌شود.
از گاز کلر در صنایع باتری‌سازی، آرایشی و بهداشتی، نساجی و برودتی نیز استفاده می‌شود. علاوه بر اینکه کلر در ساخت بلیچ (یا هیپوکلریت سدیم) که یکی از اجزای اصلی فرآورده‌های سفیدکننده‌ی خانگی است مصرف دارد، جهت ضدعفونی آب آشامیدنی، تصفیه‌ی آب استخرهای شنا و فاضلاب‌ها نیز از آن استفاده می‌شود.
یکی دیگر از موارد مصرف گاز کلر به دلیل ماهیت سمی آن، در مقاصد نظامی و به عنوان سلاح شیمیایی است. اولین بار در جریان جنگ جهانی اول در تاریخ ۲۲ آوریل ۱۹۱۵ آلمانی‌ها از این گاز علیه نیروهای انگلیسی استفاده نمودند. این حمله منجر به کشته شدن ۵۰۰۰ نفر و مصدوم شدن ۱۵۰۰۰ نفر از نیروهای متحدین گردید. از آن تاریخ گاز کلر به عنوان یک سلاح شیمیایی از دسته عوامل خفه‌کننده (Chocking Agents) طبقه‌بندی شد.
امروزه مسمومیت با گاز کلر بیشتر به صورت مسمومیت‌های تصادفی و صنعتی مشاهده می‌شود. نشت گاز کلر از لوله‌ها و مخازن‌ حاوی این ماده یکی از علل بروز مسمومیت‌های تصادفی و شغلی در صنایع می‌باشد. یکی دیگر از علل بروز مسمومیت با این گاز در محیط‌های غیر صنعتی مانند منازل، مخلوط کردن ترکیبات اسیدی (لوله بازکن و جرم بر) با فرآورده‌های سفیدکننده‌ی خانگی که حاوی هیپوکلریت می‌باشند، به ویژه در محیط‌های در بسته و فاقد تهویه‌ی مناسب می‌باشد. افزودن اسید به محلول حاوی هیپوکلریت موجب متصاعد شدن گاز کلر می‌گردد. افزودن آمونیاک به این نوع فرآورده‌ها ممکن است سبب ایجاد گونه‌های فعال کلر مانند کلرآمین شود.
● علایم مسمومیت با کلر و نحوه تشخیص آن:
علایم و نشانه‌های مسمومیت با گاز کلر بسته به غلظت و زمان تماس با آن به اشکال مختلف ظاهر می‌شود. در غلظت‌های زیر ppm۱، علایم و نشانه‌ها به صورت خفیف و جزیی می‌باشند. در غلظت‌های ppm۵-۱ تحریک خفیف غشاهای مخاطی به وجود می‌آید. غلظت‌های ppm۱۵-۵ ممکن است منجر به تحریک متوسط راه‌های هوایی فوقانی گردد. غلظت‌های بیشتر از ppm۳۰ ممکن است سبب ایجاد تنگی نفس، تهوع، درد قفسه‌ی صدری و سرفه به صورت فوری گردد. نتایج بررسی‌ها نشان داده‌اند مواجهه با گاز کلر با غلظت‌های ppm۵۱-۳۴ به مدت یک ساعت ممکن است کشنده باشد. استنشاق غلظت ppm۱۰۰۰ از گاز کلر ممکن است به مدت چند دقیقه مرگ‌آور باشد.
گاز کلر در غلظت‌های بالا (مانند آنچه که در حوادث صنعتی اتفاق می‌افتد) ممکن است سبب تخریب بافت‌های مخاطی راههای تنفسی گردد. این امر به علت تولید گونه‌های فعال اکسیژن موسوم به «اکسیژن نوزاد» در اثر واکنش کلر با آب موجود در بافت‌ها می‌باشد. اسید کلریدریک تولید شده در اثر واکنش کلر با آب نیز به صورت ثانویه ممکن است سبب بروز آسیب بافتی گردد. در تماس با غلظت‌های پایین کلر (مانند آزاد شدن گاز کلر در اثر اضافه کردن اسید به فرآورده‌های پاک‌کننده‌ی خانگی) سوزش در راه‌های تنفسی ایجاد می‌شود.
علایم بالینی در مسمومیت حاد ناشی از تماس با گاز کلر ممکن است به صورت علایم و نشانه‌های چشمی (مانند احساس سوزش در چشم‌ها، اشک ریزش، فتوفوبی و ورم ملتحمه)، تظاهرات ریوی (مانند سوزش گلو، بینی و مخاط دستگاه تنفسی فوقانی، آب ریزش از بینی، سرفه، تنگی نفس، تاکی پنه، برونکواسپاسم، لارنگواسپاسم، پنومونی، آسیب حاد ریوی، برونشیت، برونشیولیت حاد، هیپوکسی، خفگی و ایست تنفسی)، تظاهرات قلبی (تپش قلب، تاکیکاردی، کاهش اولیه و سپس افزایش فشار خون، دیس ریتمی و کلاپس قلب و عروق)، تظاهرات عصبی (سردرد، گیجی، بیقراری و سنکوپ)، علایم گوارشی (تهوع، استفراغ، سیلان بزاق و دردهای شکمی)، تظاهرات پوستی (سوزش، درد، اریتم، درماتیت و سوختگی شیمیایی) و اختلالات اسید- باز (اسیدوز متابولیک ثانویه به هیپوکسمی) باشند. این علایم ممکن است به صورت فوری و یا به صورت تاخیری (تا چند ساعت بعد از تماس با کلر و بسته به غلظت و زمان تماس) ظاهر شوند.
در اثر مواجهه‌ی حاد با کلر آزاد شده در اثر اختلاط عوامل اسیدی با فرآورده‌های سفیدکننده‌ی خانگی محتوی هیپوکلریت، علایم و نشانه‌های بالینی اغلب به صورت سرفه، اشک ریزش، کونژنکتیویت، احساس سوزش در قفسه‌ی سینه، پنومونی و تاکیکاردی ظاهر می‌شود. در تعداد کمی از بیماران تهوع، تعریق و سردرد بروز می‌نماید. آسیب حاد ریه در موارد شدید نیز گزارش شده است.
تشخیص مسمومیت بر پایه‌ی تاریخچه، اخذ شرح حال بیمار و علایم و نشانه‌های بالینی استوار است. آزمون‌های آزمایشگاهی اختصاصی مانند اندازه‌گیری غلظت خونی کلر به علت تبدیل آن به اسید کلریدریک در بافت ریه، فاقد ارزش بالینی می‌باشد. سایر آزمون‌های عمومی مانند شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC)، بررسی الکترولیت‌های سرم، آنالیز کامل ادرار، پالس اکسی‌متری، اندازه‌گیری گازهای خون شریانی، رادیوگرافی قفسه‌ی سینه و آزمون‌های بررسی عملکرد ریه در صورت پایداری علایم و نشانه‌های مسمومیت توصیه می‌شوند.
● نحوه برخورد با بیمار مسموم:
در موارد برخورد با بیماران دچار مسمومیت‌های شدید، انجام اقدامات درمانی اورژانس، تثبیت بیمار و انجام حمایت‌های قلبی و تنفسی الزامی است. در صورت تماس استنشاقی، خروج سریع بیمار از محیط آلوده و انتقال وی به محلی با هوای آزاد و تازه توصیه می‌شود.
در صورت وجود آلودگی لباس‌های بیمار با کلر، خارج ساختن لباس‌های بیمار از تن و شستشوی پوست بدن با مقادیر کافی آب و یا آب و صابون ضروری است. در صورت تماس چشمی، باید چشم‌ها را با مقادیر کافی از نرمال سالین و یا آب به مدت حداقل ۱۵دقیقه شستشو داد. در صورتی که بیمار از لنزهای تماسی استفاده می‌کند، خارج سازی‌ این لنزها از چشم الزامی است. در صورت دوام سوزش، درد، تورم، اشک ریزش و فتوفوبی بعد از ۱۵ دقیقه شستشو، معاینه‌ی بیمار توسط چشم پزشک توصیه می‌شود.
در موارد تماس از راه تنفسی، بعد از انتقال و خروج بیمار از محیط آلوده، بیمار باید از نظر بروز علایم و نشانه‌های دیسترس تنفسی تحت نظر باشد. در صورت تشدید سرفه و سختی تنفس، بیمار باید از نظر بروز هیپوکسی، تحریک راه‌های تنفسی، برونشیت و پنومونی ارزیابی شود.
● درمان مسمومیت با کلر:
درمان اولیه شامل تجویز اکسیژن ۱۰۰% و مرطوب برای مدت کوتاهی به بیمار می‌باشد. سپس براساس میزان راحتی در تنفس بیمار، باید غلظت اکسیژن را تنظیم نمود. هدف اصلی درمان، ایجاد درصد اشباع اکسیژن (Oxygen Saturation) ۱۰% و یا بالاتر در بیمار است. در صورت بروز برونکواسپاسم و لارنگواسپاسم در بیمار مسموم، استفاده از عوامل برونکودیلاتور از دسته آگونیست‌های گیرنده‌های بتا آدرنرژیک (مانند سالبوتامول) به صورت استنشاقی توصیه می‌شود. نتایج بررسی‌ها نشان داده‌اند که تجویز توام اکسیژن مرطوب با آگونیست‌های بتا آدرنرژیک دارای نقش موثری در درمان برونکواسپاسم در بیماران مسموم با گاز کلر می‌باشند.
هر چند از نظر تئوری و تجربیات حیوانی استفاده از نبولایزر بیکربنات سدیم و تجویز کورتیکواستروئیدها به صورت استنشاقی ممکن است در درمان عوارض ریوی ناشی از کلر موثر واقع شوند، با این وجود شواهد و بررسی‌های انسانی در خصوص تجویز این عوامل در درمان بیماران مسموم کافی نیست و در مورد به کارگیری این عوامل بین محققان اتفاق نظر وجود ندارد.
در صورت وجود شواهدی از بروز آسیب حاد ریوی، برقراری تهویه و اکسیژناسیون کافی (با پایش مداوم پالس اکسی متری و گازهای خون شریانی)، تجویز مایعات کریستالوئیدی (با پایش مداوم برون ‌ده قلبی و ادراری و فشار خون گوه‌ای شریان پولمونر) ضروری است. در صورت وجود عفونت‌ ریوی، تجویز آنتی بیوتیک‌های مناسب الزامی است. سایر عوارض در بیماران (مانند دیس ریتمی‌های بطنی، اختلالات اسید- باز و سوختگی‌های شیمیایی) در صورت وجود باید به صورت علامتی- حمایتی درمان شوند.
بیماران دچار دیسترس شدید تنفسی که به درمان چندین ساعته با اکسیژن مرطوب و برونکودیلاتورها پاسخ مناسبی نداده‌اند و دارای شواهدی از هیپوکسی و آسیب حاد ریوی، ناپایداری در وضعیت همودینامیک و یا سوختگی‌های شدید می‌باشند باید در بیمارستان بستری شوند.
در بسیاری از بررسی‌ها مشخص گردید بیمارانی که در مواجهه با کلر آزاد شده از اختلاط اسیدها با فرآورده‌های پاک‌کننده‌ی خانگی قرار گرفته‌اند، دارای درجات خفیفی از مسمومیت می‌باشند. در این بیماران، در صورت نیاز به درمان، می‌توان بعد از اینکه بیمار حداقل به مدت ۶ ساعت در یک مرکز درمانی تحت نظر بوده و دارای پالس اکسی متری و رادیوگرافی طبیعی قفسه‌ی صدری باشد، وی را مرخص نمود و درمان را در منزل ادامه داد. کلیه‌ی بیماران دچار مسمومیت‌های شدید ناشی از کلر بعد از ترخیص از بیمارستان باید از نظر وضعیت تنفسی و عوارض درازمدت ریوی پایش شوند.
لازم به ذکر است، چندی پیش در یکی از بیمارستان‌های تهران به دلیل عدم آگاهی نیروهای خدماتی و نظافتچی، اختلاط مواد سفیدکننده و جرم بر (در مقادیر بالا و برای نظافت کف بیمارستان) سبب آزادسازی حجم بالایی از گاز کلر و انتشار آن در بخش‌های بستری گردید. این امر ضمن آن که سبب بروز اختلال در امور جاری بیمارستان شد، موجب گردید تا بیماران بستری با کمک پرسنل بیمارستان از بخش‌های در معرض خطر که بوی کلر در آنها استنشاق می‌شد، به دیگر بخش‌ها و یا فضای آزاد منتقل شوند. صدمات جبران ‌ناپذیری نیز به سلامت نیروی خدماتی سهل‌انگار به دلیل استنشاق گاز کلر وارد شد.
علاوه بر این مورد، DPIC همه ساله خصوصا در روزهای پایانی سال و همزمان با نظافت منازل، با موارد متعددی از مسمومیت با گاز کلر به دلیل عدم استفاده صحیح از مواد شوینده و پاک‌کننده روبروست.  















جهت اطلاع از مطالب به روز سایت به کانالهای ما در شبکه های اجتماعی بپیوندید.



   

(جهت دسترسی به مطالب به روز به سمت چپ سایت بخش آخرین مطالب مراجعه کنید)