سایت بهداشت محیط ایران

بهداشت محیط،آب وفاضلاب، مواد زائد ، بهداشت مواد غذایی،استخدامی بهداشت محیط

سایت بهداشت محیط ایران

بهداشت محیط،آب وفاضلاب، مواد زائد ، بهداشت مواد غذایی،استخدامی بهداشت محیط

برگه‌ها

آمار : 21893225 بازدید Powered by Blogsky

نمو نه ای از گزارش کار بازدید تصفیه خانه(تصفیه خانه گرگان)

تصفیه خانه آب شرب شهر گرگان در جنوب این شهر در منطقه ای زیبا و خوش آب و هوا به نام نهارخوران قرار گرفته است . که آب شرب منطقه گرگان توسط رودخانه تامین می شود البته از منابع تامین آب این شهر علاوه بر رودخانه ها ، چاه ها نیز می باشند که حدود 60 حلقه چاه و 2 رودخانه وجود دارند .( منبع تامین این مسیر آب که وارد تصفیه خانه می شود رودخانه زیارت می باشد .)

در اینجا مراحل تصفیه آب را به اختصار توضیح می دهیم و سپس توضیحاتی چند در رابطه با آنها بیان میکنیم.

مرحله اول : آبگیری

مرحله دوم : آشغالگیری

مرحله سوم : کلرزنی اولیه

مرحله چهارم : ته نشینی اولیه

مرحله پنجم : ته نشینی ثانویه ( زلال ساز )

مرحله ششم : کلرزنی ثانویه (نهایی)

مرحله هفتم : ذخیره سازی در مخازن

مرحله هشتم : مصرف

اولین مرحله تصفیه مرحله آبگیری می باشد که بدین شرح میباشد در تصفیه خانه در ابتدا نیاز به یک سیستم آبگیر می باشد بدین صورت که آبها در یک نقطه مجتمع و جمع آوری میشود و این آبه از طریق لوله وارد سیستم تصفیه خانه میشود یعنی جمع آوری کردن و هدایت کردن آبها را به تصفیه خانه در مکانی بنام آبگیر انجام می دهند .

بعد از مرحله آبگیری ، آب هدایت شده را از توری های آشغالگیر عبور می دهند که اجسامی مثل سنگ و چوب ، مواد جامد معلق و ... وارد سیستم نشوند که موجب ضربه زدن به تاسیسات مکانیکی تصفیه خانه شوند بنابراین در مرحله آشغالگیری از ورود این اجسام جلوگیری به عمل می آید .

مرحله بعدی این است که آب بعد از مرحله عبور از توری های آشغالگیر باید کلرزنی شود که در سیستم تصفیه آب یک مکانی بنام ایستگاه تزریق مواد شیمیایی وجود دارد که در این ایستگاه که برای مرحله کلرزنی اولیه آب در نظر گرفته شده است موادی مانند کلرورفریک و پلی الکترولیت و سولفات آلومینیوم به عنوان کمک منعقدکننده و موادی همچون کلر و آهک به عنوان تنظیم کننده PH آب ، به آب اضافه میشوند ( آب آهک برای تنظیم PH در عملیات تصفیه آهن و منگنز بکار می رود .)

که بعد از اضافه نمودن این مواد آب کاملا اسیدی می شود و نیاز دارد که یک ماده دیگر به آب اضافه شود که این آب را از حالت اسیدی به حالت خنثی گرایش بدهد .

کلرورفریک یک ماده منعقد کننده طبیعی می باشد ، کلرور فریک که خریداری می شود 40 درصد است ولی توسط آزمایش جارتست انجام می شود .

دستگاه جارتست دستگاهی است که میزان تزریق مواد شیمیایی را در یک لیتر آب به ما نشان می دهد .

در اینجا با توجه به اینکه حجم ورودی مشخص است به همان میزان به آب ماده منعقدکننده اضافه می کنیم ، البته چیزی اضافه تزریق نمی شود . پس در ایستگاه تزریق مواد شیمیایی آزمایش جارتست را انجام دادیم ، محاسبات لازم انجام میشود و به آب از طریق پمپ هایی مواد منعقدکننده تزریق میشود که در این مکان پمپ هایی که وجود دارند عبارتند از پمپ های همزن یا میکسری از نوع گیربکسی و پمپ های تزریق از نوع دیافراگمی هستند که این پمپ ها کلر ، کلرورفریک ، پلی الکترولیت و آهک را تزریق می کنند ، میزان دبی انتقالی این پمپ ها نیز مشخص است .

پمپ های انتخاب شده با توجه به میزان دبی که مورد نیاز است و میزان ارتفاعی که باید این میزان دبی انتقال داده شود و با توجه به منحنی های مشخصه پمپ ها ، پمپ مورد نیاز انتخاب می شوند .

پمپ های موجود دبی 27 الی 30 لیتر در ساعت را به قسمت ورودی که باید این مواد شیمیایی به آب تزریق شوند پمپاژ می شود . بعد از ایستگاه تزریق مواد شیمیایی آب وارد حوضچه های اختلاط می شود . بیشترین کدورت و گل ولای را قسمت حوضچه های اختلاط در بر می گیرند که این حوضچه های اختلاط در قسمت زیرین به صورت قیف مانند می باشد .که در محل حوضچه های اختلاط مواد منعقدکننده با آب ادغام می شوند ، تشکیل فلوک می دهند و به گل ولای آب می چسبند ف که وقتی به گل ولای آ ب چسبیدند ، سنگین وسپس ته نشین می شوند و آب حاصله که مواد معلق موجود در آن ته نشین شده اند وارد مرحله دیگری بنام مرحله حوضچه های پیش رسوب گیر می شود .

در مرحله حوضچه های پیش رسوب گیر ، مواد منعقدکننده بهتر عمل میکنند ، کدورت پایین می آید ، گل و لای ته نشین می شوند و یک امر مهم تر این است که در این مرحله سرعت آب موجود در حوضچه کمتر می شود یعنی می توان چنین بیان کرد که سرعت آب در ارتفاعات بالای حوضچه زیاد و در ارتفاعات تحتانی استخر سرعت آب کمتر می شود .

بعد از استخرهای پیش رسوب گیر که یک ذخیره خوب برای سیستم تصفیه خانه هستند و خودشان به عنوان یک منبع ذخیره هستند آب وارد استخرهای زلال ساز می شود که فرایند زلال سازی با توجه به نشریه 177 ، فرایندی است که درب حوض های دانه گیر واقع شده و شن وماسه و مواد معلق درشت مستقل از یکدیگر ته نشین و حذف می گردند و به تعریف دیگر فرایندی است که پس از افزایش مواد منعقدکننده و کمک منعقده کننده در ph مناسب محیط و در ادامه فرایندهای انعقاد و لخته سازی وارد می شود و مواد کلوییدی و شبه کلوییدی ، میکروارگانیسم ها و بعضی عناصر مانند : آهن و منگنز پس از اکسیداسیون ته نشین شده و کیفیت آب زلال شده ارتقاء می یابد . پس مواد منعقد کننده در مرحله استخرهای زلال ساز بهتر عمل می کنند و ته نشینی بهتر صورت می گیرد .

آبهای سطحی ، به ویژه آبهای رودخانه در مواقع سیلابی دارای مقادیر متغیری از املاح محلول و مواد معلق نظیر گل ولای و مواد کلوییدی است . میزان مواد مزبور و کیفیت و درشتی ذرات و نیز سرعت ته نشینی طبیعی و جدا شدن آنها از آب ، ایجاد می نماید که عملیات پیش و زلال سازی در مورد آب دریافتی از منابع مزبور به مورد اجرا گذارده شود که مراتب طی مطالعات فاز اول و فاز دوم طراحی تاسیسات تصفیه خانه مشخص شده است . در هر حال بعد از اقدام به مرحله استخرهای زلال سازی به کارگرفتن صافی یا همان فیلتراسیون به منظور حذف آخرین بقایای مواد معلق همراه آب ضرورت پیدا می کند .

در مرحله فیلتراسیون ، 5/1 متر در این فیلترها ماسه وجود دارد که لایه صاف کننده ممکن است یک لایه با دانه بندی یکنواخت و یا متشکل از چند لایه با دانه بندی ها متفاوت باشد . این لایه بندی ها اسم هایی دارند و مشخص می باشند و به ترتیب از دانه درشت به دانه ریز عبارتند از بادامی ، ماکادم ، دانه ریز و ماسه شسته.

در هر حال یک لایه شن با دانه بندی و ارتفاع مناسب با لایه صاف کننده در کف صافی و روی سطح نازل ها ریخته می شود تا حتی المقدور از فرار ماسه همراه آب به زیر صافی جلوگیری شود .

پس در مرحله فیلتراسیون ارتفاع ماسه 5/1 متر می باشد و 5/1 متر نیز آب به روی آن می آید .

آبی که در صافی وارد می شود ( آب ورودی ) و آبی که بعد از صاف سازی از صافی خارج می شود آب صاف و عمل اجرا شده برای تبدیل آب ورودی به آب صاف را صاف سازی یا فیلتراسیون می نامند.

توجه 1 : لایه صاف کننده در این نوع فیلترها باید ماسه مقاوم در مقابل اسید و فرسایش باشد و دارای دانه بندی و با اندازه موثر و ضریب یکنواختی مناسبی باشد .

توجه 2 : بطور کلی صافی ها باید طوری طراحی شوند که تقریبا تمام میکروارگانیسم ها و لخته های بسیار ریزی که از حوضهای ته نشینی فرار کرده اند به وسیله لایه صافی حذف گردند .

و اما یک سوال اینکه فیلترها چند وقت یکبار باید عوض شود ؟

بعد از یک مدت کوتاه حدود 2 الی 3 ماه که یک لایه گل روی فیلترها ایجاد می شود و این موضوع وقتی مشخص می شود که کدروت بالا رود و آبدهی کم شود یعنی زمانی که در خروجی آبدهی کم شده باشد و کدورتی که در حد صدم بوده حالا بالای یک شده است .

استاندارد کدورت 1 تا 5 می باشد و اگر کدورت زیر یک باشد عالی است .

که این فیلترها همانگونه که گفته شد بعد از 2 تا 3 ماه نیاز به روبرداری دارد و هر 2 سال یکبار تعویض می شود .

فیلترها چگونه روبرداری می شوند ؟

در چنین مواقعی فیلترها را کاملا خالی می کنند و به مدت 1 الی 2 روز می گذارند آفتاب بخورد و بعد از اینکه آفتاب خورد گل ها پوسته پوسته شده و برگردانده می شود و بعد با نوک بیل روبرداری می کنند . ( با نوک بیل خاک ها را کوپه می کنند ) گل ولای را کاملا جمع می کنند و بعد از جمع کردن پابیل می کنند و بعد آنکه فیلتر نفس کشید آن را صاف می کنند .

پس در روبرداری آرام آرام ارتفاع ماسه کم میشود بعد از یک مدت مجددا ماسه خالی می کنند و بعد یکی دو سال کاملا فیلتر باید تخلیه شود و تمام لایه ها را نو می کنند .

بعد از مرحله فیلتراسیون آب وارد مخازن می شود و در این مرحله کلرزنی ثانویه را داریم که در این مرحله به آب خروجی از فیلتراسیون کلر اضافه می شود که مقدار این کلر مشخص است ، حدود 1 تا 5/1 گرم کلر با ازاء یک متر مکعب آب در مخازن می باشد .

و با توجه به اینکه سه نوع کلرزنی از جمله کلرزنی مایع ، کلرزنی گاز و کلرزنی ثقلی داریم ، در هر صورت انتخاب روش کلرزنی و ضدعفونی کردن و سالم سازی باید با توجه به کمیت آن و امکانات محلی و نوع آلودگیها و امکانات فنی ایجاد گیرد .

بعد از کلرزنی ثانویه در مخزن ذخیره آب وارد مخازن فشارشکن می شود و بدست مصرف کننده می رسد .