سایت بهداشت محیط ایران

سایت بهداشت محیط ایران

بهداشت محیط،آب وفاضلاب، مواد زائد ، بهداشت مواد غذایی،استخدامی بهداشت محیط
سایت بهداشت محیط ایران

سایت بهداشت محیط ایران

بهداشت محیط،آب وفاضلاب، مواد زائد ، بهداشت مواد غذایی،استخدامی بهداشت محیط

بیماری سارس

بیماری سارس



بیماری سارس یا سندروم تنفسی حاد با بروز ناگهانی یک نوع ذات الریۀ آتی پیک با عامل ویروسی از خانوادۀ کرونا ویروس ها می باشد که از یکی از ایالات جنوبی چین آغاز شده و با شیوع در منطقه ی شرق آسیا به بیش از ٣٠ کشور جهان منتقل شده است. در چند ماه سبب ابتلاء ٥٠٠٠ نفر و بیش از ٣٠٠ مرگ گردیده است. ویروس از طریق تماس نزدیک با افراد آلوده و همچنین مدفوع فرد آلوده منتقل می شود. دورۀ کمون بیماری بین ٧-٢ روز و گاه تا ١٠ روز می باشد. بیماری با علایم شبیه سرماخوردگی، تب ٣٨ درجه، درد عضلات و سرفه خشک آغاز شده و توسعه مییابد. عکس ریه در تعدادی از بیماران علایم پنومونی یک طرفه و یا دو طرفه را نشان می دهد. علایم آزمایشگاهی می تواند شامل لنفوپنی، کاهش اکسیژن خون و افزایش CPK و LDH باشد. با شناسایی ژنوم ویروس عامل بیماری که نوع جدید از خانواده کرونا ویروس ها است. روشهای نوین مولکولی تشخیص ویروس در نمونه های کلینیکی با استفاده از RT-PCR در عرض چند ساعت امکان پذیر شده است. به نظر میرسد منشاء این ویروس حیوانات اهلی به خصوص پرندگان باشند. با توجه به سیر متفاوت بیماری در ١٠% افراد که دچار مشکلات تنفسی می باشند، استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی لازم است. درمان با استفاده از استروئید و آنتی بیوتیک های و سیع الطیف و داروهای ضد ویروسی مانند ریباویرین در موارد حاد توصیه می شود. جهت پیشگیری از ابتلاء و شیوع بیماری عدم مسافرت به مناطق پرخطر توصیه شده است. در صورت تماس با افراد آلوده کنترل مرتب دمای بدن به مدت ١٠ روز و در صورت بروز تب ٣٨ درجه و وجود علایم مراجعۀ سریع به مراکز بهداشتی توصیه میگردد. با توجه به آمار بالای آلودگی کادر بهداشت و درمان که در تماس با بیماران بوده اند، آگاهی و توجه جدی پزشکان و کادر بهداشتی، درمانی به نکات مراقبتی و پیشگیری ضرورت دارد.

مقدمه :
شیوع بیماری تنفسی حاد با بروز ناگهانی موسوم به سارس که از نوامبر ٢٠٠٢ شروع گردید در چند ماه گذشته با گسترش به بیش از ٣٠ کشور در ٤ قاره جهان سبب ابتلاء ٥٠٠٠ نفر و مرگ بیش از ٣٠٠ نفر در کشورهای چین، هنک کنگ، کانادا، ویتنام، سنگاپور و تایلند گردیده است. با توجه به گسترش روزانۀ بیماری به مناطق خاورمیانه شامل کویت، عربستان سعودی و بحرین، نگرانی وقوع همه گیری در منطقه نیز مطرح گردیده است. خوشبختانه با اطلاع رسانی مناسب وتلاش جهانی امید می رود از شیوع بیشتر آن پیشگیری گردد. این بیماری بیشتر از مرزهای هوایی و یا احتمالاً سایر مبادی ورودی توسط افرادی که به مناطق آلوده سفر کرده اند، وارد می شود. اولین مورد بیماری در خاور میانه در کویت توسط سازمان بهداشت جهانی گزارش گردید و هند نیز شاهد بروز اولین مورد آن بوده است که با تراکم جمعیتی احتمال گسترش آن وجود دارد .
همه گیرشناسی بیماری :
منشاء بیماری یک پزشک چینی ٦٤ ساله بوده که در بیمارستان سون یات سن گوانگ ژو کار می کرد و اغلب بیماران مبتلا به یک نوع بیماری ریوی ناشناخته را در ماههای آخر سال ٢٠٠٢ معاینه کرده است. این پزشک در ماه فوریه ی سال جاری در متروپول شهر مونگ کوک در هنگ کنگ ساکن بوده و به علت ابتلاء به بیماری در بیمارستان بستری و فوت می کند. شش نفر دیگر که در همان طبقه هتل ساکن بودند بعداً به این بیماری مبتلا شدند. با مسافرت این افراد به کشور های دیگر دامنه ی بیماری توسعه پیدا کرد. در عین حال، به دلیل عدم اطلاع از عامل بیماری تعداد بسیاری از مبتلایان اولیه در هنک کنگ را کارکنان و کادر بهداشت و درمان و دانشجویان پزشکی که در تماس با بیمار اولیه بوده اند تشکیل داده است. با اطلاع رسانی گسترده پس از شیوع بیماری سارس با اعمال اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی مانند جداسازی بیماران و استفاده از ماسک و دستکش و رفع آلودگی مناسب زنجیره ی انتقال را می توان کند نمود .
سازمان بهداشت جهانی با تشکیل تیم تخصصی و ایجاد شبکه ی اطلاع رسانی برای مسئولین و کارکنان بهداشتی اطلاعات لازم را در اختیار آنان قرار میدهد. این سازمان با انتشار اعلامیه ای به افرادی که از کشورهای چین، هنگ کنگ ، ویتنام و سنگاپور به مناطق دیگر جهان سفر می کنند و همچنین افرادی که قصد سفر به این کشورها را دارند هشدارهای لازم بهداشتی را داده است . بر اساس جدید ترین گزارش سازمان بهداشت جهانی، کشورهای واجد موارد ابتلاء و مرگ و میر حاصل از این بیماری در جدول درج گردیده است که نام آنها عبارت است از:
برزیل، کانادا چین هنگ کنگ،تایوان، فرانسه، آلمان، اندونزی، هند، ایتالیا، ژاپن،مالزی، ایرلند،رومانی، سنگاپور،اسپانیا، فیلیپین، سوئد، سویس، تایلند
انگلیس، امریکا، مغولستان، افریقای جنوبی، کویت، ویتنام.
این آمار به دلیل مسری بودن بیماری به طور ورزانه در حال افزایش است.
شیوع بیماری علاوه بر صدمات بهداشتی، خسارات اقتصادی سنگینی را به کشورها وارد کرده است، زیرا فعالیتهای اقتصادی، مسافرتها و لغو بسیاری از کنگره های علمی و همچنین صنعت توریسم دچار اختلال شده است. بررسی ها نشان می دهد که خسارات اقتصادی این بیماری از زمان شیوع تا کنون بالغ بر ٣٠ میلیارد دلار بوده است و در صورت گسترش بیماری این رقم افزایش می یابد. نکتۀ بسیار مهم دربارۀ شیوع این بیماری و افراد در معرض خطر این است که در صورت عدم رعایت موارد پیشگیرانه، پزشکان، پرستاران، دانشجویان پزشکی و کادر بهداشتی به دلیل تماس نزدیک با بیماران در معرض خطر ابتلاء به این بیماری می باشند. در آغاز همه گیری اخیر در چین، هنگ کنگ، ویتنام ٩٠% بیماران و افراد مشکوک به سارس در بین کادر بهداشت و درمان بوده و مواردی از مرگ نیز در بین آنان مشاهده شده است. در بیمارستان هانوی ویتنام ٥٦% از کارکنانی که با یک بیمار در تماس بوده اند به بیماری سارس مبتلاء شده اند.
علایم بیماری و سیر بالینی آن :
بیماری سارس در افراد بالغ بین ٢٥ تا ٧٠ سال رخ داده است. چند مورد مشکوک نیز در نوجوانان (١٥ ساله ) دیده شده است. دورۀ پنهان بیماری بین ٧-٢ روز و گاه تا ١٠ روز می رسد. بیماری با تب ناگهانی و بالای ٣٨ درجه که ممکن است با لرز و علایمی شبیه آنفولانزا شروع (شامل تب سریع و بالا، درد عضلانی، سر درد و گلو درد) شود. پس از ٣ تا ٧ روز مشکلات سیستم تنفسی تحتانی با سرفۀ خشک شروع می شود که می تواند به تنگی نفس و در ١٠ تا ٢٠ درصد موارد به کاهش اکسیژن خون منجر گردد. در بیماری سارس دو فاز وجود دارد. در فاز اول علایم خفیف و منحصر به بخش فوقانی سیستم تنفسی (علایم سرماخوردگی، سرفه، تنگی نفس ) است. موضوع مهم در این فاز فقدان علایم دستگاه گوارشی و سیستم عصبی است ( این فاز شبیه به مایکوپلاسما و بقیۀ عوامل ویروسی است) ولی در فاز دوم گسترش به سیستم تنفس تحتانی سبب سرفه، تنگی نفس و نهایتاً به کاهش اکسیژن خون منجر می گردد. در التهابهای ناشی از ویروسهای غیر سارس، لایه ی اپی تلیوم روی برنشها مبتلا شده و یک تراکیت یا برونشیت دیده می شود ولی شواهد در بیماری ویروسی سارس نشان دهندۀ سیر پیشرفته تر بیماری، امتحان و گرفتاری غشای آلو ئولی نیز می باشد و اثر روی آلوئولها بصورت افزایش تراوایی نمایان می گردد و این افزایش تراوایی سبب می شود که مایع از فضای بینا بینی آلوئولی وارد آن شود انتقال گاز اکسیژن و دی اکسید کربن دچار نقصان شده و سیر بیماری به سوی هیپوکسیا پیش می رود که این حالت حتی در ویروس آنفولانزای تیپ Aهم به ندرت دیده می شود. این اختلال را SARS می نامیم . ٢٠-١٠ درصد مبتلایان تابلوی تی پیک SARSدارند، که اینها نیاز به تهویه ی مکانیکی دارند. البته امکان محدود شدن بیماری و یک فاز فیبروتیک وجود دارد که می تواند سبب مرگ هم نشود .
مواردی که باید به بیماری سارس مشکوک شد :
-تب ناگهانی و بالاتر از ٣٨ درجه.
- درد عضلانی.
- یک یا چند علامت تنفسی (سرفه، گلو درد، تنگی نفس یا مشکلات تنفسی )
- سابقه ی مسافرت به چین، هنگ کنگ، ویتنام، سنگاپور و یا سایر کشورهایی که همه گیری بیماری در آن وجود داشته است.
- سابقه ی تماس با فرد بیمار با علایم مشابه.
- افراد بیمار با علایم فوق که عکس قفسۀ سینۀ آنها علایم ذات الریه یا سندروم بیماری تنفسی بالغین را نشان دهد. AdultRespiratory Distress Syndrome
در صورت مواجه با موارد مشکوک یا احتمالی لازم است از نظر ارتباط احتمالی با همه گیری SARS مورد بررسی قرار گرفته و با ایزوله کردن بیمار اقدامات لازم جهت پیشگیری از انتقال بیماری به کادر پزشکی و پرستاری و سایر افراد صورت گیرد در عین حال بررسی های آزمایشگاهی جهت حضور عوامل عفونی باکتریال و ویروسی از جمله باکتریهای آتی پیک و بویژه ویروسهای عامل بیماریهای تنفسی صورت گیرد .


نکات مهم در پیشگیری و کنترل بیماری سارس :
با توجه به اینکه انتقال بیماری فرد به فرد می باشد، لذا پیشگیری از روند انتقال بیماری، مهمترین راه کنترل است. در بررسی های انجام شده در تایوان و هنگ کنگ دیده شده است که با آموزش و کنترل پیشگیرانه در تماسهای خانگی و بیمارستانی تا حد زیادی از روند گسترش بیماری جلوگیری بعمل آمده است. شواهد موجود مؤید آن است که بیماری عمدتاً از طریق تنفس منتقل می شود. افزون بر این، امکان انتقال گوارشی آن نیز مطرح گردیده است بنابراین با احتیاطات پیشگیرانه در سه مسیر : تماسی، قطرات تنفسی، استنشاقی و آئروسل می باشد. لذا، گروههای پزشکی وب هداشتی و گروههای خدماتی فرودگاهی، بنادر، مدارس و ادارات و همچنین خانواده ها می بایست اصول ذیل را رعایت نمایند :
١. استفاده از ماسک توسط افراد با احتمال بیماری و افراد رد تماس با بیماران که ترجیحاً باید از ماسک N٩٥ و در صورت عدم دسترسی ماسک جراحی استفاده نمایند ( ماسک استاندارد باید توان فیلتر ذرات یک میکرون راتا ٩٥% دارا بوده و کمتر از ١٠% نارسایی داشته باشد مانند ماسک مورد استفاده در پیشگیری از بیماری سل ) .

٢. استفاده از صورت بندهای مناسب جهت پیشگیری از تماس ترشحات با چشم و مخاطات.

٣. استفاده از دستکش و گان توسط گروههای پزشکی و سایر مراقبین بیماران و همچنین ملاقات کنندگان.
٤. اختصاص اتاق ایزوله جهت بیماران احتمالی با امکانات کامل دستشویی و سیستم تهویه با فشار منفی و فیلتر مناسب و توان تعویض هوا ٩-٦ بار در ساعت.
٥. شستشوی دستها جزء اصول مهم احتیاطات تماسی بوده که باید توسط پرسنل پزشکی قبل از تماس با بیمار، پس از تماس با بیمار، پس از تماس با مواد ترشحی و دفعی بیمار و پس از در آوردن دستکشها باید انجام گیرد. شستشوی دستها با آب و صابون حاوی ترکیبات ضد عفونی کننده توصیه میگردد.
٦. مراقبت از ترومای سرسوزن مهم بوده و باید مد نظر باشد.
٧. مواد ترشحی، دفعی و مصرفی بیماران باید به عنوان زباله های بیمارستانی عفونی تلقی شده و احتیاطات لازم مورد توجه واقع گردد.
٨. با توجه به اینکه کوروناویروس عامل سارس در محیط خارج و سطوح تا سه ساعت قادر به ادامه ی حیات است، لذا سطوح در تماس با بیمار، ترشحات بیمکار و همچنین تجهیزات مورد استفاده در بیمارستانها، ترمینالها، مدارس، ادارات، هواپیما و کشتی بویژه صندلیها، دستگیره ها، دربها، پنجره ها و سایر موارد با ترکیبات ضدعفونی کننده موضعی معمولی ضدعفونی و تمیز گردد.
٩. سیستم احیا و تنفس مصنوعی مورد استفاده جهت احیاء این بیماران در ICU و اورژانسها باید به شکل ویژه وجود داشته باشد و دارای سیستم تهویۀ مستقل با فیلتر اختصاصی باشد .
١٠. افراد در معرض تماس با بیماران و در خطر ابتلاء مانند گروههای پزشکی، بهداشتی، خانواده ها، همکاران و همسفران می بایست تا ١٠ روز به شکل مراجعۀ حضوری و یا تماس تلفنی بر اساس تعریف مورد بیماری (تب بالای ٣٨ درجه، علامت تنفسی حاد و سابقۀ مسافرت و یا تماس با مسافرین و علایم هشدار دهنده تحت نظر باشند که در صورت بروز علایم احتمالی سریعاً بستری و تحت نظر و بررسی های اختصاصی مربوطه قرا گیرند.


راه های انتقال:

ملاقات و تماس نزدیک با افرادی که دارای علایم بوده اند ( در فاصله یک متری بیمار، تکلم و صحبت به مدت ٥ دقیقه، مراوده داشتن با بیمار ) تا امکان انتقال ذره یا Droplet را داشته باشد.
سیر ابتلاء و احتمال انتقال بیماری را افزایش می دهد. وجود و عدم وجود علایم اولیه مثلاً سرفه و علایم تنفسی درصد ابتلاء را بالا می برد. اخیراً احتمال انتقال از طریق مدفوع شخص مبتلا در مجتمعی در هنگ کنگ مشاهده شده است. نقش سوسک و سایر حیوانات در چرخۀ انتقال مکانیکی بیماری نیز مطرح است.

اتیولوژی بیماری:
با بررسی های اولیه نمونه های بیماران با میکروسکوپ الکترونی اعلام گردید که عامل سارس احتمالاً ویروسی از خانواده ی پارامیکسو ویروس (Paramixoviruse )شامل ویروسهای بیماریهای تنفسی مانند پارا آنفولانزا (respiratory syncytialvirus) اوریون و سرخک می باشد. متخصصین آلمانی با بررسی های دقیق تر اعلام نمودند که عامل می تواند metapneumovirus از خانواده پارامیکسوویروس ها باشد که اخیراً شناسایی شده است، لیکن این ویروس در کودکان بیماری ایجاد میکند . یک گروه تحقیقاتی دانشگاه هنگ کنگ به سرپرستی مالیک پیریس اعلام نمودند که با استفاده از روش های مولکولی موفق به شناسایی عامل بیماری از خانواده کوروناویروس ها (corona virus) شده اند. این ویرو س عامل ١٠ تا ٢٠ درصد سرماخوردگی های عادی است. با توجه به اهمیت شناسایی عامل بیماری که تشخیص و درمان زودرس را امکان پذیر میسازد، سازمان بهداشت جهانی با اعزام گروه تحقیقاتی به محل اولیه بیماری در چین و تشکیل شبکه ای از چندین آزمایشگاه مجهز و پیشرفته در چند کشور جهان تلاش گسترده ای را برای شناسایی عامل میکروبی بیماری سارس آغاز نمود.

کوروناویروس عامل بیماری سارس :
بطور کلی خانواده ی کوروناویریده شامل دو جنس Toro virus و Corona virusمی باشد که توروویرس در میان سم داران شایع بوده و احتمالاً باعث اسهال می گردد. کروناویروس انسانی از نظر آنتی ژنیک در دو استرین ٢٢q E و DC٤٣قرار دارند. البته این دو استرین شامل کوروناویروس های حیوانی ( حیوانات اهلی و جوندگان ) نیز می گردد. ضمناً یک گروه آنتی ژنیک جداگانه ای نیز از کوروناویروس ها وجود دارد ( Avian Associated Bronchitis Virus )که در پرندگان بویژه در مرغ عفونت تنفسی ایجاد می کنند. حتی در یک گروه مشخص آنتی ژنیک مثلاً ٢٢qE تمایزات آنتی ژنیک قابل توجهی ملاحظه می شود. بنابراین بروز واکنش متقاطع بین بعضی استرین های انسانی و حیوانی وجود دارد. بنابراین ویروس عامل سارس ( h MPV ) جدیدترین استرین از کوروناویروس ها است . با تلاشهای بین المللی انجام گرفته سکانس ژنومی آن به طور کامل تعیین گردیده است. اطلاعات نسبتاً کمی در رابطه با پاتوژنیسیته کوروناویروس ها در انسان موجود است. کوروناویروس های شناخته شده نسبت به سلولهای اپی تلیال مجاری تنفسی و گوارشی گرایش دارند. عفونت های کوروناویروس ها احتمالاً در بدن میزبان شبیه ویروس هپاتیت موشی منتشر می شود. تجربیات آزمایشگاهی نشان میدهد که سلولهای مژه دار تراشه ی آلوده با این ویروس به تدریج ضربان های خود را از دست داده و از بین می روند. ممکن است این پدیده در ایجاد بیماری توسط این ویروس ها در بدن انسان نیز نقش داشته باشد. به طور کلی موش بزرگ آزمایشگاهی و مرغ دو مدل مناسب برای مطالعۀ بیماری های تنفسی مربوط به کوروناویروس ها محسوب می شوند. کوروناویروس ها باعث سه گروه اختلالات تنفسی، گوارشی و نورولوژیک می شوند هر چند شواهد علمی دال بر شیوع اختلالات نورولوژیک ناشی از عفونت های کوروناویروس ها وجود ندارد. کوروناویروس ها حدود٣-٢ ساعت شرایط محیطی را تحمل کرده و فعال باقی می مانند. در آزمایشات تکمیلی جهت اثبات ارتباط این ویروس با علایم بیماری سارس که در هلند صورت گرفت، محققین ویروس کشت شده در سلول کلیۀ میمون سبز آفریقایی Verocellرا به سه گروه میمون تزریق نمودند. گروه اول فقط ویروس کورونا، به گروه دوم ویروس متاپنومونیای انسانی metapneumovirus که تصور می شد در ایجاد بیماری نقش دارد و به گروه سوم، ابتدا ویروس کورونا و سپس ویروس متاپنومونیا تزریق شد. نتایج این بررسی نشان داد که میمون های گروه اول علایمی کاملاً شبیه سارس در انسان را نشان میدهند و بررسی پاتولوژی بافت های این حیوانات نیز شبیه علایم در انسان ولی گروه دوم یک رینیت ساده داشتند. گروه سوم نیز مانند گروه اول بوده و حضور ویروس دوم سبب تشدید بیماری نشده بود . نتایج این بررسی اثبات نمود که ویروس جدید عامل سارس می باشد و SARSCoronavirus نامیده شد .







 بیماری سارس چیست؟

 

علائم اصلی بیماری تب بالای 38 درجه ، سرفه خشک ، گلودرد ، تنفس مشکل یا اختلالات تنفسی و شواهد رادیوگرافیک پنومونی می‌باشد ، سایر علائم نیز عبارتند از : سردرد ، درد مفاصل و ماهیچه‌ها ، بی اشتهائی ، اختلال هوشیاری ، راش و اسهال
روش درمان بیماران مبتلا به SARS چگونه است ؟
علیرغم تلاش پزشکان ، فعلا دارویی جهت درمان پیدا نشده است و تا حال آنتی بیوتیکی در این زمینه مؤثر نبوده است ولی داروی ریباورین با یا بدون تجویز استروئید با نتایج نامعلوم مصرف شده است. لذا برای کنترل بیماری در جامعه پیشگیری از اهمیت بسزایی برخوردار است.
سرعت گسترش بیماری چگونه است ؟
SARS نسبت به آنفلونزا کمتر عفونی است دوره کمون آن 7-2 روز ( بطور متوسط 5-3 روز ) می‌باشد مسافرت‌های بین‌المللی ریسک گسترش سریع بیماری را افزایش می‌دهد.


روش انتقال بیماری‌ چگونه است ؟
انتقال از شخص به شخص از طریق قطرات تنفسی و ترشحات بدن فرد بیمار بوده و بیشتر در افرادی که در بیمارستان یا در خانه با بیمار تماس نزدیک داشته‌اند صورت می‌گیرد بنابراین در صورت مراقبت از بیمار ، زندگی با وی و یا تماس نزدیک با ترشحات تنفسی ، مایعات بدن یا مدفوع بیماران ، احتمال انتقال بیماری وجود دارد.
نحوه برخورد با بیماران مبتلا به SARS چگونه است ؟
بیمار باید از نظر تنفسی و سایر ترشحات ایزوله شود. معاینه بیماران توسط کارکنان و پزشکان باید با ماسک و عینک و پوشش سر و دستکش صورت گیردInfection control guidance) (Hospital . دست ها قبل و بعد از تماس با فرد بیمار می‌بایستی شسته شود. بیمار باید در اتاق در بسته با فشار منفی نگهداری شده ولی پنجره‌ها را می توان برای تهویه خوب باز گذاشت ( ولی این پنجره‌ها نباید به محل‌های عمومی باز شود ).

 

 

 

بیماری سارس چیست؟

 

این سندرم یک بیماری تنفسی با علت نامشخص می باشد . اولین مورد بیماری در نوامبر سال ۲۰۰۲ در چین گزارش شده و پس از آن بیماری به کشورهای ویتنام ، هنگ کنگ ، سنگاپور واندونزی گسترش یافت . همچنین د رکشورهای کانادا و ایالات متحده نیز مواردی گزارش شده است .
علائم و نشانه ها :بیماری معمولاً با تب بالای ۳۸ درجه سانتیگراد شروع شده و معمولاً همراه با لرز ، سردرد ، بی حالی و بدن درد می باشد . همچنین گاهی اوقات بیماری با علائم تنفسی شروع می شود .
پس از ۷-۳ روز بیمار دچار سرفه های خشک و بدون خلط شده که می تواند پیشرفت کرده و منجر به اشکالات تنفسی و کمبود اکسیژن در خون شود . در ۱۰ تا ۲۰ درصد موارد ، بیماران به تهویه مکانیکی نیاز پیدا می کنند .
دوره نهفتگی بیماری :این دوره بطور معمول ۷-۲ روز می باشد اگر چه طبق بعضی گزارشات می تواند ۱۰ روز نیز بطول بیانجامد .
نحوه انتشار بیماری :تماس نزدیک با بیمار باعث سرایت بیماری می شود و افراد در معرض خطر شامل : پرسنل مراکز بهداشتی و افراد خانواده بیمار می باشند . این افراد بعلت تماس مستقیم با ترشحات ریوی و مایعات بدن بیمار آسیب پذیر می باشند .
عامل ایجاد کننده بیماری :عامل ایجادکننده بیماری کاملاً مشخص نمی باشد . در ۲۵ مارس Cdc ( مرکز کنترل پیشگیری بیماریها در آمریکا ) اعلام کرد یک کرونا ویروس نامشخص را در دو بیمار شناسائی کرده اند . این یافته ها ابتدائی بوده و مدرک دقیقی مبنی بر ارتباط این ویروس با بیماری وجود ندارد . فرم های شناخته شده کرونا ویروس باعث سرماخوردگی و عفونتهای دستگاه تنفس فوقاتی می شوند .
علائم آزمایشگاهی :۱ - رادیوگرافی قفسه سینه که نمایانگر ذات الریه یا سندرم حاد ودیسترس تنفسی می باشد .
۲ - آزمایش خون که نشانگر کاهش میزان پلاکت ( ترومبوسیتوپنی ) و کاهش گلبولهای سفید ( لکوپنی )‌ می باشد .
درمان طبی :در حال حاضر بدلیل نامشخص بودن علت بیماری درمان خاصی توصیه نمی شود . اما از طرفی رژیم های درمانی قابل استفاده شامل آنتی بیوتیک هائی می باشند که درمان شناخته شده عوامل باکتریائی ذات الریه غیرعادی می باشند . همچنین از درمانهای ضدویروس نیز استفاده شده و استروئید ها بهمراه داروهای ضد ویروس و ضد میکروب استفاده می شوند .
هشدار هایی در مورد مسافرت به مناطق آلوده :جهت مسافرت به مناطق آلوده توصیه می شود در صورت غیرضروری بودن سفر ، انجام آن به بعد موکول شود . در ضمن افرادی که اخیراً به مناطق آلوده مسافرت کرده اند باید توجه داشته باشند که اگر ظرف ۱۰-۷ روز پس از بازگشت از سفر دچار تب ، سرفه و مشکلات تنفسی شدند هر چه سریعتر به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه کنند .


چگونه از ابتلا به Sars پیشگیری کنیم ؟
سندرم تنفسی حاد شدید از طریق تنفس قطرات سرفه و عطسه شدید بیمار که در هوا منتشر شده است به فرد سالم منتقل می شود . این مسئله باعث می شود که Sars از طریق هوا و اشیاء آلوده شده منتقل شود . برای پیشگیری از گسترش بیماری مابین افراد خانواده بیماران و کارکنان مراکز بهداشتی توصیه می شود که احتیاطات ایمنی ذیل برای حداقل ۱۰ روز بعد از اتمام تب و علائم تنفسی اجرا شود .
 - ارتباطات بیرون از منزل بیماران باید محدود شده و بیمار به محل کار ، مدرسه و سایر اماکن عمومی مراجعه نکند .
 - در این دوره ۱۰ روزه تمام اعضای خانواده فرد مبتلا باید به دقت توصیه های مربوط به بهداشت دست مانند شستشوی مکرر دست و استفاده از محلولهای حاوی الکل را اجرا کند .
 - بیماران باید قبل از عطسه یا سرفه از یک دستمال برای دهان یا بینی خود استفاده کنند . در صورت امکان فرد مبتلا در دوره بیماری و یا در دوره نقاهت باید در طی تماس نزدیک با افراد سالم از ماسک استفاده کند . در صورتی که بیمار قادر به استفاده از ماسک نیست سایر افراد خانواده باید هنگام تماس نزدیک با بیمار از ماسک استفاده کنند .
 - باید هنگام هر گونه تماس با مایعات بدن فرد مبتلا از دستکش های یکبار مصرف استفاده شود . همچنین بلافاصله بعد از آن دستکش ها از دست خارج شده و دور انداخته شود ودست ها شسته شوند . دستکش ها نباید مجدداً مورد استفاده قرار گیرند و نباید جایگزین شستشوی صحیح دست شوند .
 - وسایل صرف غذا ، حوله و رختخواب فرد بیمار نباید توسط سایر اعضاء خانواده مورد استفاده قرار گیرد . البته استفاده از این وسایل توسط دیگران بعد از شستشوی معمولی با آب داغ و صابون منعی ندارد .
 - نیازی نیست که فعالیت های بیرون از منزل سایر اعضای خانواده محدود شود مگر اینکه علائم بیماری مانند تب و اشکالات تنفسی پدیدار شوند .
 - توصیه می شود سفرهای غیرضروری به چین ، هنگ کنگ ، هانوی ، ویتنام و سنگاپور تا اطلاع ثانوی به تعویق انداخته شود








نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد