1- اکسیداسیون: پرمنگنات پتاسیم، کلر و ترکیبات کلردار، ازون. زمانی که به دنبال اکسیداسیون، انعقاد یا دیگر فرآیندهای تصفیه متداول انجام شود، حذف رنگ موثرتر خواهد بود. پرمنگنات پتاسیم می‌تواند ترکیبات ایجاد کننده رنگ را اکسید کند اما معمولا از آن جهت گندزایی یاکنترل طعم و بو استفاده می‌شود.
کلر و ترکیبات کلردار بخشی از ترکیبات رنگزا را اکسید کرده و به عنوان یک کمک منعقدکننده عمل می‌کند. این خاصیت می‌تواند موجب کاهش بهتر رنگ و کاهش دوز منعقدکننده‌ها شود. گزارش شده است که پیش کلرزنی و به دنبال آن انعقاد با آلوم روشی موثر در حذف رنگ می‌باشد.
زمانی که انعقاد و فیلتراسیون نتواند رنگ را حذف کند، مقداری کلر آزاد باقیمانده می‌تواند رنگ حقیقی را از بین ببرد. این روش در استخرهای شناور کاربرد زیادی دارد. با این حال، در اثر استفادهاز کلر آزاد ممکن است مقادیر غیرقابل پذیرش تری‌هالومتان تشکیل شود و استفاده از کلرآمینها (جهت جلوگیری از تشکیل THMها) اقدام موثری درحذف رنگ به شمار نمی‌رود. کلر در محدوده pH بین 4 تا 8/6 بیشترین تاثیر را در حذف رنگ دارا می‌باشد. متاسفانه، این محدوده معمولا پایین‌تر ازمحدوده معمول pH در تصفیه آب می‌باشد.
ازون یک اکسید کننده قوی تری از کلر است و رنگ را بهتر از کلر حذف می‌کند. ازون تحت تاثیر pH قرار نداردو تولید THM نیز نمی‌کند.
2- انعقاد: فرآیند متداول انعقاد، به صورت بخشی از فرآیند تصفیه آب، بطور موثر رنگ و کدورت را حذف می‌کند، اما مکانیسم حذف رنگ و حذف کدورت باهم متفاوت است. با انعقاد شدید، بیشتر جامدات محلول از محلول جدا شده و رسوب می‌کنند و همانند مواد منعقدکننده به همراه خود ترکیبات رنگزا راجذب کرده و همراه با خود حذف می‌کنند. به خاطرمنابع وگستره وسیع مواد رنگزا، برای تعیین بهترین استراتژی حذف رنگ می‌توان از آزمایش جار و آزمایش پایلوت استفاده کرد.
3- فیلتراسیون: صافی‌ها جامدات معلقی که موجب رنگ و کدورت می‌شوند را حذف می‌کنند. در فرآیند متداول تصفیه، به دنبال انعقادو لخته‌سازی، ته‌نشینی صورت می‌گیرد. ذراتی که در صافی حذف می‌شوند شامل سیکترین لخته‌هایی هستند که در حوضچه ته‌نشینی رسوب نمی‌کنند. بدین ترتیب، صافی‌ها بیشتر رنگ ظاهری ناشی ازکدرت ومقداری ازرنگ حقیقی که پیش از این در فرایندهای تصفیه به دام افتاده را حذف می‌کنند.آب فیلتر شده کدورت کمی‌دارد و بیشتر رنگ باقیمانده در آن رنگ حقیقی می‌باشد.
4- جذب سطحی: همانگونه که پیشتر توضیح داده شد، برخی از ترکیبات رنگزا طی انعقاد و لخته‌سازی جذب سطخی می‌شوند. با این وجود، خود جذب سطحی نیز می‌تواند یک فرآیند تصفیه موثرباشد. استفاده از کربن فعال پودری (PAC) یا GAC در حذف رنگ بسیار موثر است.
5- تبادل بون: فرآیندهای تبادل یونی، یونها را با بکار بردن رزینها یا روشهای بار الکتریکی حذف می‌کنند. هزینه زیاد تبادل یونی مانع کاربرد گسترده از آن درحذف رنگ وحتی طعم و بو می‌شود
